Waarom?

Mijn gedachten zijn bij een jonge, hele oude vriendin van mij.

Deze engel op aarde moest haar baby afgeven.
Op een doordeweekse donderdagmiddag.

Een kind verwekt in grote liefde.
En zo zo zo blij verwacht.

Ze heeft haar kind niet kunnen zien ademen.
Niet aan de borst kunnen laten drinken.

Ze heeft haar meisje niet eens kunnen verwelkomen.
Wegens levensgevaar.

Ik voel onmacht en verdriet.
Als ik naar een reden zoek, word ik duizelig.

Dit is de rauwe, naakte werkelijkheid.
En ik kan er niets tegen doen.

Kon ik je maar helpen, lieve J....

Dorothy