vergeven

ik heb geleerd te vergeven...
aan een ander

maar hoe vergeef je jezelf?
bestaan daar ook tips&tricks voor?

Julie

Woorden

De woorden die zo heilzaam waren voor mij de afgelopen weken.
En die me ingefluisterd werden. Die spontaan kwamen.

Die woorden ontbreken me nu. Helemaal.

Ze hebben zich in een ondoorzichtige sluier gehuld.
En in een stilte die op zich ook weer heilzaam blijkt.

Op die manier is de cirkel rond.
En beweeg ik me van heilzame woorden naar een zalvende woordeloze stilte.

Een stilte die me terugwerpt op mijn ziel.
Ik en mijn ziel.
Alleen.

En toch... niet echt helemaal alleen.

Dorothy

6 toffe ontmoetingen....

...van 3 minuutjes tot uren aan een stuk,
aan den toog, op kussens in de living, aan tafel, op restaurant, in een school,
toevallige en geplande,
om rustig bij te praten of samen te zijn

"hoe is het nu eigenlijk met jou?
wat is er allemaal gebeurd sinds de laatste keer?"

stand van zaken:
"op zoek, verliefd!, druk druk druk!, zwanger, plannen om..., dipje, boontje, super dingen meegemaakt, pijnlijke dingen meegemaakt, liefdesverdriet, ruzies, nieuwe vriendschappen, op zoek naar ander werk, huis gekocht, oververmoeid, net terug van vakantie, toe aan rust, veel uitgeweest, verhuis naar andere kant van de wereld, te weinig geld, niets speciaals, misschien een winkel beginnen?, ...."
"nieuwe wendingen, kleine dingetjes, dromen, roddeltjes, nieuwtjes, ..."

"we delen, bespreken, adviseren, luisteren, vertellen & leven mee"

we zouden een heerlijk boek kunnen
schrijven over ons leven!

Julie :-)

het "ja" "nee" dilemma

ik heb 6 maanden "ja" gezegd en heb dus veel geleerd en gedaan
mezelf vele keren overwonnen
en weinig geslapen :-)

nu moet ik terug leren "nee" zeggen
als bewuste keuze, ook als ik "ja"zou kùnnen zeggen
niet omdat "ja" niet meer kan, 5 voor 12

nog moeilijker dan "nee" zeggen is afzeggen
uit "zorg", niet wegens 5 na 12
niet uitstellen of verplaatsen

moeilijk :-)

liefde in de lentelucht

in januari en februari leek er vaak een einde te komen aan liefdes,

deze week zit er iets in de lucht,
het ene na het andere verhaal
van gelukkige vriendinnen,
verrassende en speciale verhalen
maar allemaal mooi en hoopvol

julie

Gemis

Ik weet wat je dwars zit.
Ondertussen.

En toch.
Ik wil het je graag nog een keer zeggen.
Via deze weg.

Ik mis je op onze blog.
Hij is uit evenwicht geraakt.
En verlangt zo naar jouw woorden.

Naar jouw hier en nu.
En beleving van de werkelijkheid.
Naar jouw wijsheid.
En nuchterheid.

Ik wacht op je.
Vol ongeduld.

Ik meen het.

Dorothy

de lente!

koffie en taart op terras
wandelen met snoet in de zon
fietsen naar de lammetjes
terug roze kaken

grote opkuis binnen en buiten (mezelf)
diep diep ademen
alsof ik was vergeten hoe het moest

heerlijk

julie

Kinderruzie

Clara: "Weet ge wat gij zijt, Castor?"
Castor: "Neen."
Clara: "Een spin."

In hemelsnaam.
Mijn dochter van drie die mijn zoon van vier een spin noemt.
Welke eigenschappen heeft een spin dan in de ogen van dat kleine meisje?

Ik zat erbij en luisterde ernaar.
Als volwassene had ik verwacht dat het anders gelopen zou zijn.
Eerder iets in de trant van stom, lelijk of stout.

Een fascinerende kinderwereld.

Dorothy

Besef

Ik wist het eigenlijk al veel langer.
Maar, sinds gisteren weet ik het zeker.
Ik houd zoveel van mensen.

Dorothy

Zon

De zon is terug.

Ik kan niet zeggen hoezeer ik haar gemist heb.
De laatste weken.

Vanbuiten en vanbinnen.

Dorothy

Vier jaar

Waar haalt een jongetje van vier zo'n mooie woorden?
Waar in zijn hoofdje zijn ze geregistreerd?

Het was dus feest gisterenavond.
Mama en haar prinselijk gezelschap aan de dis.
Onder het motto 'hoe vettiger, hoe prettiger'.

's Avonds bij het slapengaan trok Castor zachtjes aan mijn mouw terwijl ik Clara naar dromenland bracht.
Hij bracht zijn lipjes tegen mijn oor en fluisterde heel stilletjes zodat niemand het kon horen: 'Mama, je hebt een heel mooi feest gemaakt. Ik wil je bedanken.'

Ik geloof dat ik op dat moment rechtop flauw viel.
De wereld stond gegarandeerd een paar seconden helemaal stil.

Waar haalt een jongetje van vier zulke dankbare, lieve woordjes?

Dorothy

Doel

Obstakels zijn die enge dingen die je ziet als je je ogen niet op je doel gericht houdt, zei Henry Ford.

Helemaal akkoord.
But, not so f...... easy, Mr. Ford!

Een beetje verder vind ik wat meer opheldering.
En dan ook weer niet.
Doelbewust op weg gaan, is ook een doel.
Dat is de essentie.
Dat is geluk.

Wat kan ik nog veel leren.
Een doel op zich?

Dorothy

Drie weken later...

Morgenavond krijg ik koninklijk bezoek.
Van Prins Castor en Prinses Clara.

De vlaggen worden geheven.
Binnen in papier, buiten in plastiek.

Hun bedjes zijn al gedekt.
Hun pyama's liggen klaar op de stoel.

Voor het slapengaan is het echter eerst nog groot feest.
Op het prinselijke menu staan de op voorhand bestelde gerechten.
Massa's mayonnaise en ketchup met een paar frietjes.
Beertjes en chocolade in de vorm van een paardenkop voor Clara.
En een appeltaart voor Castor.

Het is feest want mama, Castor en Clara zien elkaar weer. Na drie weken. Morgen om 6pm.

Het wordt een feest achter gesloten deuren. Niemand anders is voor deze éne keer welkom.

Dorothy

Maandag 6 maart

Ik heb een uitzonderlijk hectische week achter de rug.
Met extreme, uiteenlopende, pijnlijke, hemelse, krachtige emoties.
Met doorbraken en ontdekkingen.
Met woorden, véél woorden.
Met wantrouwen en vertrouwen.
Met slapeloosheid en slaaptekort.
Zonder eten.

Mijn scheurkalender is -in deze tubulente spiraal- ongewild blijven steken.
Elke morgen opnieuw bezorgt hij me nochtans trouw zijn mooie boodschappen voor de dag.
Onbewust konden deze berichten er waarschijnlijk niet meer bij deze week.
Mijn hoofd liep om...

Ik ben vanmorgen bijgevolg op maandag 6 maart opgestaan.
Met de slogan van het adviesbureau l'eau voor directe communicatie op de voorkant van mijn dag:
"Om mensen in beweging te krijgen, moet je weten wat ze tegenhoudt."

'Loslaten betekent dat we de verbinding moeten verbreken met dat wat (of diegene die) ons vasthoudt. Het is niet de situatie of persoon die ons vasthoudt -al zijn we al te vaak geneigd om dat te denken- maar het is de gehechtheid eraan.' Alias Deepak Chopra op de achterkant van mijn dag.

Loslaten is achterlaten. Maar, loslaten is ook in het diepe springen.
Alias mijn trouwe dienaar, de scheurkalender.

Ik geloof dat ik stilaan een experte aan het worden ben. In het loslaten. Het gebeurt met vallen en opstaan, maar het is voor mij de enige manier om in beweging te komen. En te leven. Bewust. Hier en nu.

Dorothy

Castor en Pollux in De Alpen

Het kan verkeren

Il postino is terug op ronde.
Sinds gisteren.
Iets voor middernacht.

Mijn brievenbus wordt terug gevuld.
Met woorden die er toe doen.

Dorothy

Il postino

Een zachte, lieve man met het hart op de juiste plaats en met potentieel. Zo heb ik il postino mogen leren kennen. Op zéér korte tijd. Voor korte tijd.

Op 1 maart leverde hij zijn eerste brief discreet en met respect af op mijn adres. Iets voor middernacht.
Acht dagen later bracht hij zijn laatste brief. Deze keer onverwacht en abrupt. Iets voor middernacht.

Nu is hij verdwenen in de nacht.
Eénzijdig.
Plots.

Wat hij niet beseft, is dat ik veel had kunnen leren van zijn eenvoud.
Wat hij niet weet, is dat hij voor mij een mooie spiegel had kunnen zijn.

Ik hoop dat hij weet dat ik hem respecteer en dat ik in hem geloof.
Ik hoop dat hij voelt dat ik vanavond een kaarsje brand voor zijn vader.
Een tweede voor postino's verdiende geluk. Een derde voor zijn GJ.

Dorothy

Goede raad

Wilfried is een geboren zakenman. Een topmanager.
Een man die plezier heeft in het zakendoen. Op hoog niveau. Wereldwijd.

Hij heeft zijn hand boven mijn hoofd gehouden tijdens een periode van lange afwezigheid.
In een harde, zakelijke wereld een te appreciëren gunst. Menselijk, begripvol én gul.

Hij vertrekt nu.
Ik moet alleen verder zonder beschermheer in Brussel.
Soms wat beangstigend, maar dan ook weer niet.

Voor zijn vertrek gaf hij me zijn wijze raad.
Eén keer vanop zijn lederen directiestoel. In Brussel.
Eén keer vanop een kruk aan een toog. In Antwerpen.

"Dorothy, omring jezelf met positieve krachten, invloeden en mensen én ban al de negatieve, destructieve uit je leven want die leveren je niets op. Helemaal niets. Alleen maar pijn. Dít (doelend op het leven, jouw leven, mijn leven, ons leven) is géén generale repetitie. Nù moet je doen wat je graag doet en wat je gelukkig maakt!"

Ik zal mijn best doen, Wilfried.

Dorothy

weinig woorden

er zijn van die periodes....
dat je geen woorden vindt om te vertellen, te spreken, te delen, te schrijven,
een stilte na een storm,
het is een "tussenperiode", maar pas achteraf kan ik vertellen waartussen ik me bevond

Julie

Pour vivre heureux, vivons caché

Sigrid Spruyt heeft me vanmorgen ontroerd.
Een vrouw met intelligentie, diepgang, bescheidenheid en mooie waarden.
Een dame met klasse die leeft in het hier en nu.
Ondanks - of dankzij?- een moeilijke, eerder traumatische jeugd.

S. Spruyt is één van onze nieuwsankers.
Haar jarenlange ervaring op de VRT heeft haar geleerd dat er drie drijfveren zijn in het leven van een mens: liefde, macht en dood. En, zegt ze, de liefde is de sterkste van alle drie. De liefde overwint alles. Zelfs de dood.

Mevr. Spruyt speelt zelf geen muziek.
Maar, het is haar overtuiging -en die van vele van haar gelijkgestemden én zielsgenoten- dat de muziek alles overstijgt. Ons hele leven.
Een stroming in de fysica sluit aan bij haar overtuiging, haar gevoel: de snaar-theorie.

Ik geloof dat ik weer een dag verder kan.
Véél stof om over na te denken.
Genoeg levenswijsheid om mee te nemen naar morgen.

Goedemorgen!

Dorothy

Het beste moet nog komen

Vanmorgen op de radio zei Marc De Bel -auteur van kinder- en jeugdboeken- aan Fried'l Lesage iets wat mijn aandacht trok. En heel de dag is blijven trekken.

Het lijkt heel simpel, maar dat is het helemaal niet. Althans, dat is mijn mening.

Zijn ouders gaven hem met de paplepel mee dat liegen absoluut uit den boze is. Niet liegen was ten huize De Bel één van de -zij het niet dé- belangrijkste waarden.

Voor mij is dit de zoveelste uitnodiging om eerlijk, open en dicht bij mezelf te blijven. Het is gemakkelijk en snel neergeschreven en het leest erg vlot. De daad consequent bij het woord voegen, echter, is niet elke dag opnieuw even gemakkelijk.

Eerlijkheid duurt het langst... Ik vind dat een heel waardig en menselijk motto.

Dorothy

Menselijk

Een -volgens mij- wijze vrouw zei eerder deze week:
"De mens is zwak. En dát is zijn vrijheid".

Ik vind dit geen simpele uitspraak.
Eerder een doordenker.

En hoe meer ik erover doordenk, hoe meer ik het naar waarde kan schatten.

Een bittere pil...

Dorothy